harða fange er sotte. Nu stand menn firi. oc veria með odde oc eggiu. þa falla þeir utlager oc uhelgir. aller er firi standa. en hinir aller friðhelgir er til sökia oc laga vilia gæta. En þo at þeir falle eigi. þa er hofðingi seccr at .xl. marca. en hverr annarra at .iij. morcom. En sa er hofðingi er sökiande vill kalla. En ef menn synia hanom at fara til af þingi at taca fe sott. þa er hverr þeirra seccr at .iij. aurum við konong. En ef armaðr vill eigi til fara. þa er hann af þvi er við liggr.
36 Nv er lánfe. oc leigufe. oc dömt fe. oc handsellt fe. oc eindagat fe. oc allt þat fe er vitni veit. þat scal allt með krofu sökia. Ðat fe allt er eindagat er. þa scalltu sva niota vatta þinna i eindaga. sem þu haver hanom heim skefnt. Nu kemr sa eigi er feet skyldi taca. en sa kemr er reiða scal. þa scal hann bioða fe i eindaga. ef nokórr er þar sa er um er boðet með vattom við at taca þvi fe. þa scal þeim i hond selia. En ef engi er. þa scal segia af leigu. oc halld. oc abyrgð. ef þat var aðr leigt. oc have sa er aðr hafðe. oc abyrgisc við handvommom sinum til sa kemr efter er a. þa scal hanom i hond selia.
37 Nu er þat þvi nest. ef maðr a fe at manne þat er eigi vitu vattar. þa scal stefna hanom heim til kvoðu. oc kveðia hann fiar þess er hann a at hanom. hinn scal annattveggia festa fe. Olafr. æða dom setia a mote kvoðu hans. nema hann vili seckiasc a kvoðu hans. Nu scal taka við domfesto hvergi maðr er byðr frialsra oc fulltiða. ef þa er eigi inni er bioða scal. Oc um allt er domr er boðenn innan acra gerðis. þeðan leggiast .v. netr til doms þess er þeir scolo eiga firi durum verianda. þann dom scolo þeir sva hava nemdan at hvarke se a sunnudegi ne a messodegi. ellar er sókn hans unyt. su er hann hafðe þa upp hafða.[1] Nu scal dom setia firi durum verianda. en eigi a bak husi. hann scal setia dom sinn eigi nérr husi. en sva at veriande mege setia sinn dom milli dura oc doms hans. oc aca lasse viðar milli dóms oc dura. Nu er vel ef sa gengr út at eiga dóm við hann er veria scal. ellar scal hann ganga inn með vatta tva. oc stefna hanom út at setia dom a mote sér. Nu er domr þeirra settr. þa scal veriande ryðia dom sökianda. En ef hann haver sett i dom með ser baugilldis menn. æða nefgilldis menn. æða namaga. æða sokunauta þess er imote hanom er. þa scolo þeir risa upp oc ganga brott or dome. oc setia aðra valenkunna menn i stað þeirra. ef til ero. En ef eigi ero til þa er domr hans unytr. Nu ef hann hever sett lendan mann i dom með ser. æða
- Jvfr. Cap. 37. F. X. 11–18.
- ↑ i Mbr. er det sidste a i dette Ord noget utydeligt, og det synes næsten som om den gamle Afskriver ha villet have det udslettet igjen. A. M. læser imidlertid: "hafða"; og ligeledes C. A. M. 306. f. og 66. q. samt C. Thott. 2083 q.
