å han hadde mæ se både mat å drikkande, å skrive-greiu mæ, før han skulle skrive før idrætsbladæ, men dæ vart dæ no visst inkji noko tå.
«Jaha, so va dæ på heimvegen, me kommo ut på åsen over Nes, å der æ dæ stiggjile bratt utover, veit du. E atvar’n om at’n inkji måtte lata dæ bera te før fort; men han va modig han. Me hadde no hatt mæ us ei flaske pons, å han hadde visst vørte ve dæ meste. Dæmæ so bar dæ utover. —
«E tok dæ no varte, e, kasta me te si’es fleire vendu å prøvde stanse farten. Men då e kom n’igjenom eit stikkji, vart vegen brattar og brattar, å farten aukte stigt.
«So kom e ne te ein sving der dæ bar te høgre; men der låg dæ ein stor stein ende fram. Mæ o H. hadde dæ gøngji gale her; han hadde lete dæ bera te som dæ ville, å fikk ein svær fart, kan du veta; å han for ende mot stein, å so gjorde’n ei lang luftreise.
«Å då e kom å skulle sjå me runt ette’o, so heng’n uppi ei bjørk, so høgt at dæ va so vidt hårtindadn rørde bakkjin. Ja, e lo gut, so e nesten ’kji kunna stå. Han hadde alt hengji ei stund då e kom, og hadde dæ drigt lenger, so hadde’n gøngji te, ser du.
«E måtte skjera’n ne att, han hadde påbøndne skiu, ser du, å dei hadde hengt se fast uppi bjørkji.»
Torsdag 15. september.
Det er for hard vinn i fjellet i dag til å drive jakt, rypene trykker dårlig, og fyker av sted, så en ikke ser
