Skulen.
Kvar Vinter naar det lidde yvi Helgumess-Leite, eller noko lenger fram sume Gongar, kom Skulen i Grendi og var i nokre Dagar i kvar Gard, etter som Garden hadde Skyldi til. Heime hadde me han i 4 Dagar og solenge dei vara hadde eg Joli mi eg, au, for da vanta det korkje paa Leik eller Leikebrør, maa vita. Til andre Tidir var det smaatt um dei Slagi for meg. Difor vart det liksom ein Høgtidskveld i Huse, naar han Knut Skulmestar ein Eftan kom inn i Stugo med den store, brune Lerskreppa si, helsa og takka for seinast.
Han Knut, „Skulin“, som alle Borni kalla han stødt, var ein tyleg Kar, baangod og godvorin, lentug og gamanfull. Han var av deim, som „Prosten“ — H. P. S. Krag — lærde upp og da han gjekk paa Skula hjaa honom, var han ein av dei lettnemaste, og Skulmestar vart han, da han var 18 Aar gamal. Hadde han raadt seg som han sjøl hadde vilja, hadde han nok gaat inn paa eit Seminar, men det var no baade Kostnaden og andre Ting som var i Vegen for di, det var ikje endefram aa koma paa Skule for ein Husmannsson i dei Tidom. Men med den Upplæringi han hadde, vanta det ikje honom Knut paa Kunnskapar og det var Fysst-Lag det var meir hell ein av dei heimlærde Skulmestarom i heile Bygdi, som naadde honom korkje i Gaavor eller Dug. Han las mykje og stræva etter aa følgje med Tidom paa eigi Hand og dei Borni, som ha bergelegt Næme og gjekk stødugt med i Skulen hjaa honom, kom godt paa Vegen.
