— 91 —
skot, so det høyrdest ut som Hovdaspiggen vilde rynja ihop, naar det gjekk som heitast til.
Upp i Smidja song det lystugt i Stede, Dagen igjenom fraa Klokka 6 um Morgonen til ho var 6 um Kvelden med 2 Timars Kvild; der uppi dreiv Smeden, han Per Eggen, med Drengen sin, kvesste og staal-sette Borar og Hakkur, ferda Sleggur, „Feislar“ og all den Ambodi dei hadde Bruk for paa „Lina“. Det var berre so Gneistane stod som eit Driv ut gjenom Smidjudøri og Sveiten rann baade av Mestar og Dreng; kvar Gong dei kom ned til Maals, saag dei ut som tvo Fegjarar og det gløste berre inn i Augo og raudde i Munnen.
Paa ein halv Fjordung upp med Elve-Faret urde og krudde det med Arbeidarar og Uppsynsmenn, og med Bygdafolk, som gjekk og saag paa for Moro Skuld — dei meste av Grendsfolke hadde aldri set eit „nymotens“ Veg-Arbeid, maa vita, og difor hadde dei Hug til aa sjaa, korleis det gjekk til. Og mange av Kjeringom i Grendi kokte ein stor Kaffe-Kjel no og da, balla han vel inn i Ullklæde og gjekk paa „Lina“ for aa tena ein Skilling samstundes med, at dei fekk sjaa og snakke med alle desse framande Sellane. Mest i kvar Heimstad, der det var bergelegt Husrom, so dei kunde hyse ein tri, fire Mann, budde det Vegarbeidarar, mest uttanbygdes Karar, sume heilt fraa Telemarki, fraa Voss, Modum og sidan fraa alle Landsens Kantar. Lettliva Sellar som hadde fari vidt umkring, var mange av desse Vegarbeidarom — ikje alle var av dei beste Bornom til Vorherre, men det fylgde slikt Liv med deim naar dei fortalde um Verdi utan ifraa og korleis Live tedde seg paa andre Stelle i Bygdom. Den stille, avstengde Grendi vart som uppskaka av all denne Sjauen, ho fekk med eitt so mykje nytt, uvandt og framandt yvi seg, at ho kom mest av Lagi dei fyrste Vikune. Men det stod ikje so lenge paa; den gode, gamle Folkeskikken var so vel røta, at han kom ikje lang Stundi av Fare sitt. Ei og annor ung Jente kunde verta „uppstyrd“ ei Tid i einkvar av dei framande Gutom som spela Bas, kvar det var ein Dans i Grendi; men det „gav seg“, jamnast, utan stor Hugverk og djupe Hjartesaar etter.
Heime paa Garden var det som i ei stor Maurtuve, verre
