— 81 —
Det var medan me var i Byferdi um Hausten eg skulde
fara undan inn i Byen og leige oss Hamn — det var ei stor
Drift i Hælom paa oss og me hadde Otte paa oss for, at ein
av Eigarom kunde finne paa skunde seg til Byen og leige ei
grepa Lykkje me hadde havt i fleire Aar. Eg tok tvo Laushestar
og reid undan, da me kom aat Hadelands Glasverk med Drifti
ut paa Eftansida. Eg naadde ein Gard i Nitedalen seint um
Kvelden og laag der um Natti. Um Morgonen reid eg iveg
grovt tidleg for det var langt ut-i Tverrande og blankt Maaneskinn
um Morgnane. Da eg hadde ride eit Stykke naadde eg
Kanten av ein noko-lite lang Skogmo, det gjekk enda ein lang
Gjeile ned-paa Vegen fraa ein Gard paa vinstre Handi der Skogen
byrja. Eg reid i høvelegt, heller smaatt Traav etter Vegen
og just i di eg var um Gjeilmunnen komin, fekk eg sjaa tvo ruvelege
Karar kom springande etter Gjeilen og da dei naadde Aalmannavegen
svinga dei til Vinstre og sette etter meg, allt dei orka.
Eg reid i same Halde for det fyrste, men da Karane klembde
etter meg av alle Livsens Krefter so dei hala inn-paa meg, tykte
eg det saag so halvleidt ut, at eg byrja skunde paa. Det var
ein lettfløygd Hest eg reid paa og den eg leidde laus etter var au
ein ung, livleg Hest og no, da dei saag desse tvo som sprang so
avraade bakanfor i Maaneskine, fekk dei Byksen i seg og brukte
Beini so det hadde Lag. Naa meg var dei tvo ikje Karar til da
eg byrja aa ride det, Hestane evla, men det var grove Ting kor
dei sprang, dei sprang allt dei evla minst ein halv Fjordung. Da
saag dei det nytta ikje og med di skaut dei seg tilsides inn i Skogen
og vart burte. Detta tykte eg var underlegt og eg lika det
ikje, men kva dei hadde etla seg til, veit eg ikje meir um. Hadde
dei naatt meg med same eg foor um Gjeilen, hadde eg vel faatt
set kva dei foor etter; men Godkjøp hadde ikje Karane faatt paa
Skinne mit, um so var at det var det, dei vilde ha.
Det var det einaste eg raaka, som kunde likne paa noko slikt som Yvifall. Men Fe-Gjætaren vaar, han Vetl-Paal Gjætar, foor ille ein Haust han var paa Heimferd fraa Byen. Han var alltid med heilt paa Byhamni um Haustane, og naar me hadde „selt av“ vart me stødt verande einkvar Dagen i Byen; men Paal tykte ikje han hadde noko i Byen aa gjera, han fekk Su-—
