— 40 —
Isen; det var Tolstadkarane som kjørde Høy og Rakelauv — eg kjende dei svære, brune Hestane deira paa lang Leid, for tvo av deim hadde det svarte Fakse hangande ned til Knes. Og so foor den bustute Hunden deira langt fyri og gjorde seg ein Sving uppi Garden heime — eg var halvrædd den Karen enda eg vilde no ikje vera den, eg, men so grinute Talskive har eg aldri set paa Hund, korkje fyrr hell sidan. Ettarst i den lange Radi kom han Svein Bjørnstad med tvo svære Lass Older-Ved. Han var augkjend, han Svein, naar han kom ruggande, stor, før og framslutin, og so tok han slike vedunderleg lange Stig og vagga til ymse Side med Yvikroppen. Da han Svein naadde Uppkjørsla tilgards heime, stadna han Hestane, tok av deim Hugulage, tømde noko Høy av ein Sekk ned-paa Isen aat deim og rugga sjøl upp i Garden med Hendom attpaa Ryggen. Han brukte alltid paa koma innum naar han var paa dei Kantom, for han var av dei gamle Felagom hans Far fraa Reinsfjelle, og Grannar hadde dei au vore den Tidi, han Far budde paa Lalm.
Bjørnstaden dreiv enno til-fjelds paa Veiding og Fisking um Aari; han hadde Sætri si i Murudalen, og derfraa fall det so lettvint aa koma til-fjelds baade etter det eine og andre. Difor var det mest ingor Tid av Aare dei var imillom for Reinskjøt og Fisk paa Øver-Bjørnstad medan han Svein var i den fjellføre Alderen.
Han var ein godvorin og talug Mann, han Svein, og da det var Fjelle og Børsa han hadde mest Liv for, drygdest det aldri lang Rid etter han var i Huse komin, fyrr han og Far bar til aa tala um Fjelle og Veidingi, um gamle og nye Bragdir dei hadde upplivt. Idag var det um Utlande og Ufreden han byrja med, um Garibaldi og Viktor Emanuel. Svein hadde god Hug til aa lesa og da ein av Grannom hans heldt „Morgenbladet“ ihop med Presten, laante stødt han Svein Bladi hjaa honom. Krig og „Rygte um Krig“ var det han kjærde seg mest um, og Fridomskrigen i Italia hadde han fylgt so vel med i, at han kunde fortelja langt um alle dei større Hendingar. No nettup gav han Far god Skilgreide paa Umlægringi av Byen Gaëta, medan ho Mor laga Kaffe aat deim.
Da han Svein var ferdig med Krigen, spurde Far etter,
