— 28 —
i Huse er han, og da eg kjem att med Bod um, at det var Raad med Husrom, har han allt teki Selen av den store, myrkbrune Gampen sin.
Ein Time seinar er heile Huslyden samla i Stugo. Gamle-Per er burte i Kveld, han er heime der han har det faste Husvære sitt, for Kvardagsklædi hans er vorte so aat-komne, at han maatte taka seg ein „Bøtardag“, Barnjenta lyt difor styre Yrkje hans i Peisroi. Sjugur Tøvar driv enno paa i Tov-Kjere. Mannen og Stakken legg ein brei, svart Skugge yvi mest halve Stugo. Men han er nok mest endin no, han gjeispar tidt og jamnt, det gamle gule, rukkute Anlite er vorte so sljot aa sjaa paa, sume Tidir vil Augkvarmane sige ihop og Føtane vert staa-ande stille i Kjere. Men gjeva seg vil han ikje, førr Grouten er komi paa Borde; da vonast han, at Veven skal ha „gaatt høvelegt inn“ baade paa Lengdi og Breiddi.
Far og Framandkaren er i god Samrøde komne. Lesjingen er Reinskyttar og har just ei lang Rid set vel yvi Reinsrifla hans Far, ei Staalrifle paa Østerdøls-Gjerd han hadde gjort sjøl i 1847. Best dei sat soleis og snakka um Rein og Reinsfjell, tek Lesjingen upp or Broklumma ein noko stor Fallekniv med breidt Blad og kvitt Beinskaft. Knivblade var inn-hjula fram-i Enden og Skafte hadde ei Koparhanke attarst; han sat med Kniven i Handi, snudde han i Einingi millom Fingrom og saag ut til aa tyggje paa noko, han ha tungt for aa faa fram. Sist tok han soleis til Ords:
„Eg har no jamnan skote eitkvart Reinsdyre Aar um anna, men paa den Gjerdi eg veidde ein Reinsbukk ifjor Haust, har visst ingen gjort det fyrr, det eg har spurt.“ Alle saag upp og undrast paa korleis detta kunde ha gaatt til. „Du brukte ikje Børsa paa han, da — du skremde han utyvi Hoggberg, er Von?“ „Nei, var det seg likt, det gjekk ikje so til — eg veidde han med Falleknive eg her sit med — ein medels Bukk.“ „Du segjer ikje det!“ „Nei!“ og det vart ei Undring Huse rundt, Sjugur Tøvar di-meir let Beine staa ei lang Rid. Far svara ikje større paa det og han saag ikje lite miss-truin baade paa Mannen og Kniven hans.
„Jou det er nok so sant som eg her sit — du kann spørja
