— 14 —
han var ein aldrug Mann au, so han lagde fulla ned baade Rifla og Sildevegti.
Men fraa Live heime i Huse i desse Tidom og alle Rødom millom Far og dei Framande umkring Skorsteinen Vinterkveldane, ber eg paa mange ugløymande Minni. Dei var som Høgtidsstundir, desse Kveldsetune, med Skildringur fraa Fjell og Finne, fraa By og Bygd. Og Far, som altid var den, som styrde Greidtraaden i desse Sogom, hadde au av beste Stundom sine naar han paa denne Gjerdi livde upp att Minni fraa Handelsferdom. Eg ser han forr meg som han sat der paa Stolen med eine Handi innum Vesten; den eine Foten la han ovanpaa den andre og veivla med Taai som etter Takt med Røda, medan Anlete gav Atterfkin av Minni han fortalde paa si endeframme Gjerd, fri for all tilgjord Bragd.
Ei og annor av desse Kveldsetu-Rødom var det, eg no tenkte og gjeva att slikt, eg kan evle, no ei 45 Aars Tid etteraat. Men det er aa ottast for, at dei etter so lang Tid har misst den friske Daamen og at mangt eit lite Drag som gav Rødom eit eigi Liv, kjem att dimt og utfaadd.
