— 145 —
Ferd med Skreppa idag, tru? ho er so kleppande tung — eg skal mest vaage dykk har lagt ned-i noko Fa’nsty aat oss, no!“ sa han til Budeia. „Nei no skuldar du imisst, men eg kinna igaar og so lagde eg Smørøskja dyrande full — det var fulla gale au, det, men eg kom ikje paa tenkje etter, at ho vart tung aa bera, ser du. Eg fær skjera av noko att, um du vil?“ „Aa aldri det! me er no ikje so laake Karar, at me ikje orkar aa bera Nista vor, lell,“ meinte Haugjin og klembde iveg som eit sterkt Ver. Men tung var nok Skreppa saag det ut til, for han var so sveit at det eima av honom, da me kom uppi Fjelle. Da me kvilte og han heldt paa aa reide upp Nista, viste eg ikje Ørde av fyrr han skreik upp: „jau, Dj. rive, var det ikje det eg tvilte um, eg!“ og so kom han upp med ein diger Graastein, ja eg lyg ikje at han va over Halv-Punde[1]. „Ja dei Djevlane skal faa det maanljost berre eg naar i deim att, retno.“ Han var so arg over dette Spike, at han var uppe tvo Gongar medan me aat og kasta Steinen lenger burtyvi Fjelle for kvar Gong — „fordømte Gasti, du!“ sa han.
Budeia ho hadde Joli si ho, maa vita, da me kom ned att, og ho log meir di meir Haugjin engla og banna. Da me hadde ete None lagde me oss paa kvar vor Benk og somna; best det var vakna eg av di eg fekk kjenne noko strauk meg nedyvi Kinni, og da eg glytta upp, var det Gjætarjenta som hadde sota baae Lovane sine inn i Peisen og no maala fyrst meg og sidan Haugjin. Eg let det berre skure og han Ola vaknad ikje fyrr um ei lang Stund etter. Jentune kunde ikje berge seg for Laatt, kan dykk vita, naar dei gjekk ut og inn med Husstelle sitt og saag dei fæle Talskivune vore.
Rett som det var vakna Haugjin, sette seg upp i Benken, retta Lemine sine og gjeispa: „aha — a uh! vakne no Gut! no har desse tvo Meggune noko i Gjerdom att, kva Fa’n det kan vera, dei held paa aa rivne av Laatt, høyrer eg.) Med di same fekk han sjaa kor svart eg var: „men, du store Tid og all Landsens Vedonder, korleis du ser ut! ha — ha — ha! du er svartar hell Pannkakuhella fram i Omnen!“ Dimed tok han seg yvi Munnen
- ↑ Halv-Pund: 1⁄2 Bismarpund = 3 Kg.
