fort — Fsdc1 39 D’er vandt aa fylla ein sunderriven Sekk. fyrr (y’). D’er betre vera syre var, en etter snar. — Fyre gjort og etter tenkt —heve mang ein Daare krenkt. (O saa svensk og dansr). Lat Sden ganga syre, som „Vegen veit. Naar Fyregangaren ser oillt, so fara hine med. God Fyrema1m gjerer godt Fylgje Gvde Fyremaal gjera mi Frn sager-eti. (Sdm. med For1nen „fair-æta“. os slita svisende, smaatarende). Svms!: Fsr1nül gdr bruden fa- germätt. (Dea om nvltg har faaet Mad, behpver kke noget stort Maalttd). Fyremunen er leid (—fyre den som etter kjem). Nordl. Gode Fyreord gjera gode Ettter-vrd. — God Fyretale gjerer ingen Ettertale. D’er betre hava Fyresorg en Ettersorg. Den som heve Fyretanke, slepp aa hava Ettertanke. Hall. Den som var syre-viis, vilde aldri fara illa. “ El. fara galet. Med gamle For-mer: „Vøre ein fyreviis, føre ein alder gale“. (Hall. Søgnir 84). —— „Den so va’ fyre· ois’e, so gjore han ikkje att-yve se““. Sdm. —Den som var syre viis, han vann all Viisdoms Priis. Ja-d. fyrst. Det lyt ein Gong fyrst vera. Det som kjem fyrst i Sekken, kjem sidst utatter. Det som fyrst kjem i Kjeraldet, set ein Smak etter seg. Den som fyrst kjem, er fyrst avgreidd. (El. ferdug). If. Eug. FirSt e0111e, ü1’8t— servcd. Den som kjem syrst, fær beste Sessen. — Den som kjem fyrst aat Elden, sær best varma seg. „ Den som kjem fyrst paa„Mylna, fær fyrst mala. Fysna. Største Fysna sær snaraste Ende. 4 Fyrste Fysna fær snart Ende. (Sdm.). “ F—øda. D’er ingi Føda aa saa utan Møda. Føda„ vil l)cWu Mlldu. sOgsFsg spmfl „g hcmstz„ . “ Med Foda og Klæde skal ein lata seg nøgIa. D’er ikkje Fvda i alt, som fyller. (Trondh.). El. Det so-der ikkje alt som fyller. —— Von vel-det det oasaa— Det sv- der alt som fyller. Ein skal ssda seg, og ikkje gjøda seg. —4 Ein skal føda Folk, men ikkje gjøda deim. 4s ’ ’ !..—s. — .—.C—:s!ss-
