esus skreiv ikkje.
Han var komin til aa oppfylle det som var skrìvi. Til Lovi viste han alle som spurde korleis dei skulde vinne Live; og fraa Naaheimen lét han sjølve Fader Abrahams Røyst tone: dei hev Moses og Profetane; lat deim høyre deim.
Serskilt var han utsend til aa fyribu Mesiasrike, „Gudsrike“, det Rike som dei rettferdige so lengi hadde venta paa, og serleg venta paa no, daa Israel var komi under Heidningvelde. Og fysst og fremst var han send til Folke. Dei fatige, dei umyndige, dei burtkomne Sauine, Hopen som ikkje var inne i Skriftlærdomen og difor etter Farisæarmeining var forbanna (Joh. 7:49), deim skulde han helst hjelpe. Dei skriftlærde visste Vegen sjølve; men Folke, som var bundi i falske Messias-draumer og Faakunne, Folke trong Rettleiding som den sjuke treng Lækjar.
