Side:Garborg - I Helheim.djvu/193

utan Trege og Sut for deim som er mine av Hjarta.
Eg er Gud og raar; min Vilje er Livslov og Lagnad;
gjenom Ævur og Tid og Rom gjeld mitt Ord aaleine;
ingin sèt meg Mein i Mannheim, Hèl eller Himil.

Daa er Verdi fri og sterk, og Live fær Helse,
løyst av Rædsla sjuk og Samvìts pinande Uro;
fritt daa rullar Blod med Elsk og Hat gjenom Aarir;
heit brenn Hug i Strid for glødande Eigin-Vilje;
veikt og skralt og mildt fær døy og det sterke vinne;
Gudar og Djevlar veks paa Jord og Gjerningar store,
Vaae-Verk og Ville-Leik som lyser til Himlen.
Daa er det komi, Rike mitt. Spaa, Volve, naar kjem det?

Volva.

Upprørar er du
alle Dagar,
Liv-Øydar,
Mot-Gud, Mot-Krist,
Brjotar som ikkje
byggje kann.
Eignalaus
annans Rike
raade du vil,
rive du laut;
vondt veld du,