Denne siden er godkjent
han tærer og han gløder.
Den Lengt du aldri døyve fær,
han ét og brenn, han gneg og skjer,
so blodlaus Hugen bløder.
Det slit og syg, det vind og vrid;
du fylgje maa, med alt du lid;
du er kje sjølv din Herre;
vakt av den svale Natte-Keim
du smyg deg upp og hastar heim;
daa veks din Jammer verre.
Den Heimen der din Hug er fest,
og der du var so gjerne Gjest
og hadde all di Glede,
naar dit du søkjer saknadsprengd,
daa er han stengd.
Du stakkar tom forutan Fengd
med Sukk og Syrgjekvæde.
Og meir og meir i dette Kav
du slitnar sund og faanar av
og dregst mot Tomheims-Auden.
Der sloknar ut den mødde Sjæl
forutan Von, i Angest fæl;
det er den andre Dauden.
Stynjing.
Seg Raad. Seg Raad.
