Denne siden er godkjent
Grisir hev eg som Stein i Strand;
Smalen min aldri eg telja kann.
Land eg eig fraa Hav og til Brè.
Og er eg rik, er eg fager med.
Horn hev eg framme som drusteleg Dreng,
og bak hev eg au det eg tarv og treng.
Eit betre Gifte du aldri naar:
rik Mann og gild, i dei beste Aar!»
«Eg vil ikkje! Nei; ho skal ikkje døy!»
ropar angrande Veslemøy.
Til Gud ho bed og slær Kross for seg:
«gjev meg Duken og drag din Veg!»
Burte er den byksande Svein;
Duken ligg att ved den graae Stein.
Duken ligg att paa den Tuvebanke.
Veslemøy skjelv for sin vonde Tanke.
