Side:Garborg - Haugtussa.djvu/111

um Fjelli her og desse snilde Naut.
Han mangt fortel um kvart og eitt av Dyri.
Men mest han veit um «Dokka», Bjøllekyri.

Og fri og glad og reint som kjend ho blir,
og svallar med i denne gode Trygdi;
han hev kje denne halve, kalde Flir
som desse tunge Gutar nedi Bygdi.
Han nemner henne beint og godt og greidt;
Haugtussa-Namne visst han aldri veit.

Han syner henne Gjætle-Berg og -Bekk,
og Svartedalen lang med Kvervesteinen,
som stundom snur seg, plent som Liv han fekk,
og Skare-Ufs, der Farfar hans skaut Reinen.
Men der i grøne, svale Bjørkelid,
der hev det ein Gong vori Bjørnehi’.

Ho spỳrr som halvt i Skjemt um her er Troll;
«aa ja,» han svarar utan Spott i Tanke;
«det bur nok sumt i baade Kuv og Koll;
men meir det sviv ikring paa Videvanke.»
Og no ho vìta fær at Jon er klok;
han grev i Kufta si og finn ei Bok.