VI.
Det såg mest ut til at det skulde bli ein liten
verglytt i dag. Det var i allfall ikkje slik
oppgang i hamna.
Mest heile den store fiskarflåten løyste. Dei skøytene som hadde vore inn-på igår hadde fiska så usturteleg godt. Det såg mest ut til at fisken var i oppsig, — som vel var. Men karane fekk snart sanne, at stormen hadde nok ikkje gjort frå seg endå. Han var kann hende eit strek meir sørleg. Men han var nok likså tung inn-på, var det likt til.
Ikkje så snart stakk båtane utom oddane, så bar det til å stange og stampe i storbåra; det vart eit hardt slet med å kome seg til seglings.
Sneseglåttringen hans Kristian og hans Johan kom tøygjande noko langt att-i skria. Dei var i seinaste laget idag, endå dei hadde mått’ reiste utan kaffe. Det var Johan i Vika sin kokkdag, og han hadde lite på det var trygg landlege; det hadde kvine så fælt i omnsrøyra heile natta.
Så hadde dei lege trygge til dei andre tok til
