Side:Edda-kvæde, Gudekvæde.djvu/183

38.
Vokster-auke
jord-krafti gav
og kald-sjøen gav
og galte-blode.

39.
Eg mangt deg segjer,
og meir eg hugsar;
visst ingin veit det,
vil du enn lenger?

40.
Ulv ól Loke
med Angerboda,
og Sleipne fekk han
med Svadilfare.
Ei var skjessa^[1]

den aller verste,
ho var fraa bror
til Byleist komi.

41.
Loke aat hjarta,
paa linde-baal
han fann ein halvsvidin
kvende-hugstein;^[2]
var Lopt barna
med det bægne^[3] kvende;
fraa di ovrast alle
u-tjo i heimen.

42.
Have lyfter
seg lukt mot himlen,
leikar yvir land,
og lufti ho skjelv;
sidan kjem snø-skur
og snærande vind;
daa nærmar seg stundi
at gudar stuper.

43.
Ein vart borin
øvst av alle,
vokster-auke
jord-krafti gav.
Segjer dei honom
mest storhuga vera,
Sivs skylding,
alle stadir.

44.
Daa kjem ein annan
endaa større,
men namne hans inkje
aa nemne eg tòrer;
faae no ser
frametter lenger,
enn til Odin
skal ulven møte“
 
Frøya kvad:
46.
„Ein minnedrikk gjev
til galten min,
so kvart eit ord
han uppatt segje
av denne røda
tridje dagen,
naar med Anganty han
i ættestrid gjeng.“
 
Hyndla kvad:
46.
„Skunde deg hedan,
sova eg lyster,
faatt av fagert
du fær hjaa meg.
Ods viv, du løyp
ute um nætann,
som naar med bukkom
Heidrun bykser.

1. Skjesse, trollkjering.
2. Hugstein, hjarta.
3. Bægin, meinsleg.