<poem> Upp gjekk eidar, ord og lovnad, sættir alle som sannfeste var.
29. Veit ho Odins auga er løynt i den mæte Mimes brunnen. Mjød drikk Mime morgon kvar ein av Valfaders pant. Vita de enn eller kva ?
30. Veit ho løynd er Heimdalls ljod under heilage heidra tree. Yvir vert sprøytt stride fossar av Valfaders pant. Vita de enn eller kva?
B.
31. Ho einsam sat ute daa Ygg der kom, aasa-gubben, og i augo henne saag: „Kva mun du meg frega, kvi freistar du meg? Alt veit eg, Odin, kvar du auga løynde.“
32. Gav henne Herfader haugar av gull, ringar, fé[-munir, at ho frøde segje] og løyndomar i ljose bere. Saag ho høgt og laagt i heimar alle.
33. Saag ho valkyrjur vidan komne greidde te ride aat gude-tjodi. Skuld ho heldt skjold, Skogul var med. Gunn, Hild, Gondul og Geirskogul.
34. Eg saag for Balder, bjarte guden, Odins sonen, orlogo[1] løynd. Var han vaksin høgt yvir voll, mjuke, fagre mistil-teinen.
35. Vart av teinen, som tottest so grann, skadeskot stygt, Hòd han skaut. Men Frigg ho grét i Fensalom yvir vaaden i Valhall. Vita de enn eller kva?
36. Daa mun Vaale vaa-bandi[2] snu, heller hardgjort
var hapt av tarmar.
