Side:Brandt - Forelæsninger over den norske Retshistorie 2.djvu/296

Denne siden er korrekturlest

L. II. S. 495, jfr. Sv. K. R. 98), jfr. F. L. III. 16, B. R. 35 og 69. Fremdeles G. L. 32, jfr. F. L. III. 18 ved Beskyldning for Sodomitteri og crimen bestialitatis. Endvidere F. L. II. 29, B. R. 61, hvor Præsten eller Biskoppens Aarmand beskylder Nogen for Helligbrøde, uden selv at have grebet ham deri; jfr. E. K. R. 12, som ubetinget fordrer Vidnebevis, og i Mangel deraf udtrykkelig fritager den Anklagede for at fralægge sig Sigtelsen. Ligesaa fordres foregaaende Bevis for Bygderygte, naar Biskoppens Aarmand vil anklage Nogen for Mened (F. L. II. 46), for Ægteskab i forbudne Led (F. L. III. 3), for Hor, uden at have Øjenvidner (F.L. III. 5, B. R. 67). Og B. K. R. 17 forbyder i Almindelighed Biskop pene Aarmand at beskylde Nogen for Kristendomsbrud, med mindre han har andraget Sagen for Heredstinget, og Fjerdeparten af Tingmændene bekræfter at have hørt Rygte derom^[1]. – Ogsaa af Kongens ombudsmand fordrer F. L. IV. 24 Bevis for Bygderygte, naar han vil sigte Nogen for at have dræbt en Mand, som er funden død, naar ikke rette Eftermaalsmand optræder. Og derhos forbyder F. L. V. 22–26^[2] (N. gl. L. II. S. 505, jfr. Hkb. 37 og 38) Enhver, Kongens eller Biskoppens Aarmand saavelsom Private, at fremsætte ærerørige Sigtelser mod Nogen, med mindre de var

↑ B. K. R. 17: Nú ef þau mál verða misger í heraði, er biskup lýtr rétt á, þá skal ármaðr hans stefna þing í heraði, skera boð upp fyrir þingi, ok láta fara í heraði; hverr bóndi er skylðr at sœkja heraðsþing. Nú er þing sett, þá skal biskups ármaðr upp standa: Ek hefir þat heyrt, at sá maðr hafi misgert í heraði váru um þat mál, er biskup lýtr rétt á, ok nefna mann á nafn; segja til saka slíkt sem er; nú vill ek vita, ef þér hafir heyrt þat mál fyrr. Ef fjórðungr heraðsmanna þeirra, er þar eru á þingi, kvedast fyrr heyrt hafa þat mál, þá heitir þat heraðs-fleytt at løgum; þá má biskups ármaðr sœkja til slíks réttar sem við liggr at løgum.
↑ F. L. V. 22: Engi skal þat við annen mæla, at hann hafi þegit skømm á sér, hvárki ármaðr né annarr maðr, nema hánum fylgi 10 menn til þings ok sanni mál hans, svá sem mælt er í løgum manna: Tveir skulu sverja, en 8 sanna mál hans, ok þeir tveir hafa bók í hendi ok sverja svá: þess legg ek hønd mína á bók, at þat høfum vér heyrt, en eigi vitum vér, hvat satt er. En útlagr, ef hann missir þeirra vátta.

[1] B. K. R. 17: Nú ef þau mál verða misger í heraði, er biskup lýtr rétt á, þá skal ármaðr hans stefna þing í heraði, skera boð upp fyrir þingi, ok láta fara í heraði; hverr bóndi er skylðr at sœkja heraðsþing. Nú er þing sett, þá skal biskups ármaðr upp standa: Ek hefir þat heyrt, at sá maðr hafi misgert í heraði váru um þat mál, er biskup lýtr rétt á, ok nefna mann á nafn; segja til saka slíkt sem er; nú vill ek vita, ef þér hafir heyrt þat mál fyrr. Ef fjórðungr heraðsmanna þeirra, er þar eru á þingi, kvedast fyrr heyrt hafa þat mál, þá heitir þat heraðs-fleytt at løgum; þá má biskups ármaðr sœkja til slíks réttar sem við liggr at løgum.

[2] F. L. V. 22: Engi skal þat við annen mæla, at hann hafi þegit skømm á sér, hvárki ármaðr né annarr maðr, nema hánum fylgi 10 menn til þings ok sanni mál hans, svá sem mælt er í løgum manna: Tveir skulu sverja, en 8 sanna mál hans, ok þeir tveir hafa bók í hendi ok sverja svá: þess legg ek hønd mína á bók, at þat høfum vér heyrt, en eigi vitum vér, hvat satt er. En útlagr, ef hann missir þeirra vátta.

[1]

[2]