Side:Brandt - Forelæsninger over den norske Retshistorie 2.djvu/142

Fra Wikikilden
Denne siden er korrekturlest

ham Føde i hans Tilholdssted i Skoven, saavelsom for at handle med ham, var sat en Bod af 3 Mark (jfr. G. L. 140 og F. L. III. 23), og for blot at være sammen med ham (vera vistum með hánum) 12 Ørers Bod. Kun Hustruen maatte efter G. L. 203 sagesløs føde sin fredløse Mand i 5 Døgn. B. R. 101 sætter 3 Marks Bod for at huse fredløs Mand, æde og drikke med ham; men for med Magt at befri den anholdte Forbryder sætter B. R. 13 og 43 fyrgetyve Marks Bod, jfr. F. L. IV. 10. – Hvorvidt Fredløsheden var bleven formelig idømt, eller – som i Ubødesager og i Tilfælde af Voldsomheder paa Tinge eller i offentlig Forsamling – var indtraadt umiddelbart ved Gjerningen, kom ikke i Betragtning, uden for saa vidt Angjældende paaskjød Uvidenhed om den Andens Fredløshed; Undskyldning om Uvidenhed gjaldt ikke, naar Angjældende selv havde været tilstede ved Gjerningen, eller Fredløshedsdommen var fældet i samme

Tinglag[1]. Heller ikke gjorde det nogen Forskjel, om Gjer-

  1. G. L. 202: Nú ef ármaðr kennir þat manni, at hann hafi alit útlagan mann, þann er þar var útlagr gerr í þeirri þingsókn, er hann býr í, þá skal hann synja með lýrittar-eiði; en sá eiðr fellr hánum til fjørruga-tiga marka, ef fellr. Nú ef ármaðr kennir þat manni, at hann hafi fœddan útlagan mann, þann er útlagr var gerr á Gulaþingi eða í liði úti, þá kveðr hann sér vera úvisa-varg, þá skal hann synja með lýrittar-eiði, ok svá ef hann er útlagr gerr í annarri þingsókn, ok fellr til 40 marka, ef fellr. Nú kennir ármaðr þat manni, at hann hafi alit útlagan mann í skógi, en hann kveðr nei við, þá skal hann synja með lýrittar-eiði; sá fellr til þriggja marka, ef fellr. Nú kennir ármaðr þat manni, at hann hafi vistum verit með útløgum manni á þingi, eða á kirkjusókn eða at øldrhúsi; ef hann kveðr nei við, þá skal hann synja með lýrittar-eiði; ef hánum fellr sá, þá skal hann bœta konungi baugi. Nú er maðr veginn í flokki eða í fjølda manna, eða særðr, eða lostinn, þá er bú hans uppnæmt, þá skal hann engi maðr fœða, fyrr en hann hefir boðit løg fyrir sik; en ef nøkkurr fœðir hann, þá er sá sekr 40 marka, en ef hann er vistum með hánum, þar sem þat er til skilt, þá er hann sekr baugi við konung. Allir þeir, er á sjá, þá er þeim eigi úvisa-vargr; hinum, er eigi sjá, þá er þeim úvisa-vargr; þeim liggr ekki við, til dómr fellr á. – 203: Kona má fœða bónda sinn nætr fimm at úsekju, síðan dómr kemr á hendr hánum. En ef hann sitr þar lengr slímu-setr, þá skal hon ganga til granna sinna ok segja til, at hann sitr þar slímu-setr; þá er hon úsek.