Huic autem epistolæ duo adjuncti sunt libelli: Plutarchi vit.
IV et Koepp. schol. ad. Hom. libr. VIII, qui cum ceteri Tibi
remitterentur, non abfuissent, nisi eos tum forte aliis commodassem.
Gratiæ tamen, etsi præterquam Plutarchi aliquamdiu nullus mihi
eorum fuit usus, agendæ sunt et habendæ; neque eos equidem
tamdiu retinuissem, nisi fuisset persvasum, eorum desiderium nec
Te tangere, neque tacturum, quod mihi partim e Tua conditione,
partim ex eo, quod illos nondum repetiisti, colligere licet.
Restat adhuc Te impellere, ut, quod diu interruptum jacet, literarum inter nos commercium, id denuo suscipias persequarisque. Ne quidem, quantopere delectet, quidquid de Te Tuisque, vel per literas, vel aliunde comperio, facile est existimare. Nam in qua terra, in qua regione, in qua domo nec breve nec infelix temporis spatium egi, ejus memoria non potest, quin et ipsa præterita recolenti gratissima sit et svavissima. Negari non potest, difficillimum esse per naves mercatorias mutuum literarum usum ita sustinere, ut hec confundatur, nec omnino intereat et quasi evanescat: at volenti et amanti nihil non facile. Hoc præterea obstaculum majora mihi longe et molestiora, quam Tibi facessit negotia; ut qui propter recessum a mari atque patriæ longinquitate, et in dandis et in accipiendis a Te epistolis per anfractus velut et ambages ad propositum accedere cogar. Quibus accedit, quod Tu mihi noscenti nota refers, ego Tibi quæ nunciem, vix habeo, nisi de ignotis ignota. Unde fit ut et Tibi abundans scribendi copia suppetit (sic), et Tuæ mihi literæ acceptissimæ sint et dulcissimæ.
Quæ cum ita sint, cum fiducia aliqua spero fore, ut Tuum, quod antea in me fuit, studium et amorem, non omnino exolevisse benigno mihi et amice respondendo confirmes. Qua spe dum delector recreorque, velim pro certo habeas, me eundem, quem antea semper, gratum animum et nunc habere et posthac perpetuo habiturum. Neque hoc tibi minus cordi esse cupio ut et uxori Tuæ, multis mihi nominibus plurimi faciendæ, et ceteris tuis propinquis affinibusque salute quam plurima dicenda, mei memoriam exstinctam fortasse et obliteratam, resuscites abque interitu serves. Vale.
Dab. Skiæ IV Cal. Apr. an. MDCCCXXVIII.
A. Schweigaard.
