Gutten og Gjenta

Gutten og Gjenta

Norske Viser og Stev i Folkesproget, utgitt av P. A. Munch, P. T. Mallings Forlagshandel, 1848 (s. 95–97).

31. Gutten og Gjenta.

---

Gutten. Naar Gjenta bære blir femten Aar,
Har a Nykker;
Men blir a tjuge og Frier faar,
Gjør a sig lækker.
Men gaar a ugift i ti Aar te’,
Saa maa du tru meg, du ska faa se’,
Ho’ samtykker.

Gjenta. Saa høit en Ungkar paa tjuge Aar
Setter Kraasen,
’Ta’ beste Gjenta, i Bygda gaar,
Jamen blaas’ ’en.
Men naar han ti Gange „Nei“ har faat,
Saa maa du tru me’ han er ikje braat
Saa viaasen.

Gutten. Naar Enka mister sin fyste Mand
Kan a graate.
Ja som ho reint var ifra Forstand.
Kan a laate.
Men kom der bare en Frier da,
De’ blei’nte lenge før ho’ sa’ ja,
Paa en Maate.

Gjenta. En Enkemand, som ved Grava staar,
Maa vi æra;
For Bru’ra ha’s sytten atten Aar
Ska’ jo væra.
Han maa ha Moro ei’ lita Stønd,
Om saa han sju Alens lange Honn
Skulle bæra.

Gutten. Der gaar om Kvinfolk saa mangt eit Svell
Te’ de Vonde:
Men hver en Ungkar se gifter lell,
Naar han kunne.
Om Kjæringa er no lit sint og arg,
Saa gaar inte Ord ind te’ Bein og Marg
Har je’ funni’.

Gjenta. Om Kærfolk Alt inte talas kan
Te’ de Beste;
Men hver ei Gjente se’ lell en Mand
Ville feste.
Om han iblant er forsint og vill,
Saa tænker Gjenta: han er vel snill
For de’ meste.

Gutten. Je’ gjerne ville gifte me’ no,
Vi du ha me’?
Vær inte ræd, je ska’ intkje slaa’
Eller dra’ de’.
Engang imellem je’ griner vel,
Men al mi’ Ti’ ska’ je’ stendig lell
Høll’ uta’ de’.

Gjenta. Og ja je’ spaar, je’ ska’ ha’ en Mann,
Som hver anna.
Naar slik en Frier se by’er, blir han
Inte vanda’.
Lit Knobord kan je’ iblant vel gi’,
Men al mi’ Ti’ ska’ je’ væra bli’, —
Her er Handa!

---